Jeśli posiadasz konto na portalu - zaloguj się, jeśli go nie posiadasz zarejestruj się.
Drozd karaibski (Turdus plumbeus)
Systematyka
rząd: wróblowe (Passeriformes)
rodzina: drozdowate (Turdidae)
gatunek: drozd karaibski (Turdus plumbeus)
Charakterystyka/morfologia.
Gatunek opisany w 1758 roku przez Karola Linneusza. Samice są podobne do samców, mogą być jednak nieco mniejsze a ich barwa bardziej matowa. Również podgatunki, których wyróżniono 6, różnią się pewnymi szczegółami upierzenia i wielkością. Wielkość ta mieści się w przedziale 25 do 28 cm i wagą 70 do 82 g. Wierzch ciała jest niebiesko-szary, pierś
i brzuch nieco jaśniejszy. Bliżej nóg spód ciała przechodzący w kolor pomarańczowy, pod ogonem biały. U nasady czerwono-pomarańczowego dzioba białe pióra tworzą „wąsy”, niżej gardło jest czarne. Obwódka oka i nogi również czerwono-pomarańczowe. Pióra skrzydeł czarne z jasnoszarymi brzegami. Ogon czarny, często unoszony do góry. Większość czasu spędza na ziemi. Gatunek osiadły na wyspach Karaibów, pojedyncze migracje obserwowano na Florydzie.
Biotop/ preferencje pokarmowe.
Naturalnym środowiskiem drozda karaibskiego są lasy, ale bywa też częstym gościem w ogrodach i parkach. Zasiedla wyspy Karaibów: Kubę, Kajmany, Dominikanę, Haiti. Portoryko, Dominikę. Wcześniej występował w Hondurasie i wyspach Islas Santanilla, lecz obecnie uznany tam za wymarły. Żeruje głównie na ziemi wśród ściółki. Pokarm drozda karaibskiego to głównie owoce, ale jedną trzecią diety stanowią także gąsienice, chrząszcze, mrówki, osy i świerszcze. Zjada również ślimaki, drobne kręgowce i jaja innych ptaków. W niektórych opisach przyrównywany jest do amerykańskiego rudzika, ze względu na podobne zachowania.
Rozwój osobniczy.
Sezon lęgowy ogólnie trwa od stycznia do września. Jest jednak różny u podgatunków zamieszkujących poszczególne wyspy. Na Kajmanach okres gniazdowania przypada na maj i czerwiec. W środkowej i zachodniej Kubie w kwietniu i maju. Na Portoryko pierwsze zniesienia stwierdzono w połowie stycznia, a ostatnie we wrześniu. Na tak długi czas aktywności lęgowej wpływ miały warunki pogodowe. Opady deszczu powodowały, że ptaki porzucały gniazda w trakcie budowy a nawet w pełni ukończone z jajami i pisklętami. Gniazdo wydaje się niestaranne, jednak wnętrze jest solidnie utkane. Budulec stanowią gałązki, trawy, korzenie i liście. Często wplecione są w nie różne materiały takie jak, plastik, folie i skrawki tkanin. Zbudowane są na różnych wysokościach w różnych regionach, od 2 do 18 metrów, przeważnie jednak, na wysokości 6 -7 metrów. Najczęściej w rozwidleniu gałęzi drzewa, czasem na ściętym pniu wśród odrastających gałązek, ale także na elementach budynków. Samica składa zwykle 2–3 jaja z jasnozielonymi plamkami, które wysiaduje samodzielnie. Okres inkubacji trwa od 11 do 13 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 15 dniach, kilka dni później zaczynają latać. Ciekawym zachowaniem tego gatunku jest zjadanie worków kałowych piskląt przez rodziców. Trwa to przez kilka pierwszych dni po wykluciu piskląt, później worki kałowe są wynoszone poza gniazdo. Ptaki wyprowadzają jeden lęg w roku, zdarza się jednak, że w przypadku niepowodzenia pierwszego lęgu przystępują do budowy drugiego gniazda.
Status gatunku
Populacja stabilna, gatunek nie jest zagrożony.
Przygotował: Jan Ławicki