Charakterystyka/ morfologia

Rybitwa czubata (Sterna sandvicensis)

Systematyka
rząd: siewkowe (Charadriiformes)
rodzina: rybitwy (Sternidae)
gatunek: Rybitwa czubata (Sterna sandvicensis)

Charakterystyka/ morfologia
Duża rybitwa wielkości mewy śmieszki o smukłej sylwetce i długich wąskich skrzydłach i głęboko rozwidlonym ogonie. W szacie godowej ma czarną czapeczkę oraz nastroszone pióra na potylicy , czarny dziób z żółtawą końcówką, jasnoszary grzbiet i skrzydła oraz białą szyję, spód ciała i ogon. Zewnętrzne lotki pierwszorzędowe ma ciemniejsze od pozostałych. W szacie spoczynkowej gatunek ten ma białe czoło oraz biało nakrapiane ciemię. W tej szacie samiec i samica SA nie do odróżnienia. Młode mają wierzch głowy i kark ciemnobrunatne w białe prążki, grzbiet brązowo pręgowany, lotki ciemnobrązowe z czubkiem Obrzeżonym na biało. Długość ciała 36 – 45 cm, rozpiętość skrzydeł 85 - 100 cm, waga 200 – 310 g. Wędrowna, migruje pojedynczo lub w niewielkich grupach. „Nasze” rybitwy zimują u zachodnich brzegów Afryki, docierając nawet do RPA. U nas od marca do połowy listopada, wyjątkowo notowana także zimą.

Biotop/ preferencje pokarmowe
Gatunek spotykany wzdłuż wybrzeża, lęgi odbywa nad Zatoka Gdańską. Gdzie tworzy duże koncentracje liczące ponad tysiąc ptaków. Pojedyncze osobniki oraz niewielkie grupy można obserwować w głębi kraju, nad większymi rzekami i zbiornikami wodnymi. Żywi się głównie rybami morskimi o długości dochodzącej do 15 cm, które atakują z dużej wysokości z powietrza. Poza tym zjadają pierścienice, skorupiaki, mięczaki i owady. Polują pojedynczo lub w niewielkich grupach.

Rozwój osobniczy
Odbywa lęgi w zwartych, dużych koloniach tuż nad brzegiem morskim, na ławicach piasku, żwiru lub skupiskach kamieni. Gniazdo to płytki, wygrzebany dołek wysłany starannie źdźbłami. Pary rybitwy czubatej mogą utrzymywać się przez wiele sezonów. Wysiadywanie 2 – 3 piaskowożółtych z dużymi brązowoczarnymi plamami jaj prowadzone jest na zmianę przez oba ptaki dorosłe przez 22 – 26 dni.. Pisklęta są zagniazdownikami, jednak pozostają w pobliżu gniazda do chwili uzyskania lotności. Pisklęta maja bardzo gesty puch barwy szarożółtej, usiany czarnymi plamkami i żółtawy dziób. Młode rybitwy w wieku 15 – 20 dni zbierają się w stadka na brzegu i spacerują pod strażą dorosłych. Rodzice zawsze potrafią trafić do swoich dzieci i nakarmić je. Po 30 – 35 dniach młode stają się lotne i zaczynają się włóczyć po całej okolicy. Przenoszą się w lipcu na obfitujące w ryby wody Morza Północnego, a dopiero stamtąd we wrześniu odlatują na zimowiska.

Status gatunku
Objęty ścisłą ochroną gatunkową i wymaga ochrony czynnej.

Przygotowała: Wanda Kula